Post by Nicolette on Nov 26, 2016 23:12:22 GMT
Ze had hem rustig meegenomen. Het ging altijd goed met hem, het irriteerde haar ook enigszins. Ze was bezorgd om hem en dat was nooit goed. Ze zuchtte even en liep maar door. Ze keek naar de boog en knikte. Ze bekeek hem kalm. “Nou dan leveren we dit snel af en dan is het weer klaar.’ Zei ze kalm en ze bleef kalm staan. Ze leunde tegen een balk aan en keek even naar buiten toe. “Wat?’ Vroeg ze maar daar kreeg ze algauw antwoord op. “Snel genoeg maar er was niet echt de tijd om het te vertellen of wel soms? Dus je kan nu wel doen alsof ik het je expres niet verteld heb maar dat is helemaal niet waar. Ik heb er gewoon nog geen tijd voor gehad en omdat het me irriteert wil ik gewoon dat hij verborgen is.”
“En ik maak me ook zorgen, maar dat lijkt jou ook niets uit te maken.” Mompelde ze en ze keek even weg. Diep zuchtte ze even. “Weet ik veel. Misschien komt het wel omdat ik nu veranderd ben uit vrije wil om ons te helpen.” Ze volgde zijn blik naar de wond van Ciarra. Ze knikte maar en keek naar hem. “Ik ben eerlijk tegen je.” Ze keek hem aan en ging achter haar bureau zitten. “Ga maar verder.” Zei ze zachtjes en ze pakte haar logboek erbij. Langzaam keek ze even op. “Ik ben blij dat je oké bent Vance, maar je moet jezelf inhouden als je conclusies wilt trekken. Het doet pijn dat je denkt dat ik niet eerlijk tegen je ben terwijl ik mijn best doe om juist erg eerlijk tegen je te zijn.”
Reyna begon te schrijven in haar logboek over wat er gebeurd was en ze keek naar de boog. ‘Dus dit was wat hij wilde hebben? Een boog..” mompelde ze en ze raakte het zachtjes aan. Ze zuchtte even en keek hem aan. “Zullen we maar weer weggaan uit de driehoek want dan zijn we weer terug op open zee. Op veilig en eigen gebied.” Zei ze kalm en ze keek hem aan. ‘Of moeten we hier nog meer uit halen?” Vroeg ze kalm en ze glimlachte even naar hem. Ze was dol op hem, echt heel erg en ze wilde ook echt dat het zou werken maar dan moesten ze wel tijd voor elkaar hebben en telkens was hij weg. Nu begreep ze het natuurlijk maar straks.. Straks moest hij stoppen met vluchten want dat was niet goed. Hij wilde dat ze bij elkaar bleven, dan moest hij ook eraan werken, net zoals zij deed.
“En ik maak me ook zorgen, maar dat lijkt jou ook niets uit te maken.” Mompelde ze en ze keek even weg. Diep zuchtte ze even. “Weet ik veel. Misschien komt het wel omdat ik nu veranderd ben uit vrije wil om ons te helpen.” Ze volgde zijn blik naar de wond van Ciarra. Ze knikte maar en keek naar hem. “Ik ben eerlijk tegen je.” Ze keek hem aan en ging achter haar bureau zitten. “Ga maar verder.” Zei ze zachtjes en ze pakte haar logboek erbij. Langzaam keek ze even op. “Ik ben blij dat je oké bent Vance, maar je moet jezelf inhouden als je conclusies wilt trekken. Het doet pijn dat je denkt dat ik niet eerlijk tegen je ben terwijl ik mijn best doe om juist erg eerlijk tegen je te zijn.”
Reyna begon te schrijven in haar logboek over wat er gebeurd was en ze keek naar de boog. ‘Dus dit was wat hij wilde hebben? Een boog..” mompelde ze en ze raakte het zachtjes aan. Ze zuchtte even en keek hem aan. “Zullen we maar weer weggaan uit de driehoek want dan zijn we weer terug op open zee. Op veilig en eigen gebied.” Zei ze kalm en ze keek hem aan. ‘Of moeten we hier nog meer uit halen?” Vroeg ze kalm en ze glimlachte even naar hem. Ze was dol op hem, echt heel erg en ze wilde ook echt dat het zou werken maar dan moesten ze wel tijd voor elkaar hebben en telkens was hij weg. Nu begreep ze het natuurlijk maar straks.. Straks moest hij stoppen met vluchten want dat was niet goed. Hij wilde dat ze bij elkaar bleven, dan moest hij ook eraan werken, net zoals zij deed.