Post by Nicolette on Jan 19, 2017 23:16:46 GMT
Onderwereld, een herberg in een niet heel erg grote stad, gevuld met mensen. Voornamelijk mannen. Drinkend en kaartend. Spelend om de grootste winst die er te halen viel. Aan de zijkant een vrouwtje die met haar zangstem enigszins hun aandacht probeerde te krijgen, alleen met prostitutie was het geld niet te verdienen als je ook nog voor twee kinderen moest zorgen. Soms kreeg ze een fooitje als ze extra voorover boog maar het zwaar verdiende geld werd liever uitgegeven aan drank, gegok en als er iemand teveel had een mooie vrouw voor de nacht. Ze zouden vast wel wat geluk kunnen brengen, de vrouwen die hier rondliepen. Naast hoeren liepen er ook dames rond met dienbladen vol bier die ze brachten naar de mannen. Stuk voor stuk jonge meisjes met mooie hoofdjes. De herbergier wist wel wat zijn mannen het liefste zagen. Lieve en onschuldige koppies die ze kapot konden maken. Deze plek heette niet voor niets de Onderwereld, dat was de enige plek waar deze mannen na hun dood heen zouden gaan. De verkrachters, alcoholisten en gokverslaafden. Het gespuis van de samenleving maar de herbergier vond het niet erg. Het brood moest toch verdient worden dus deze mannen werden op hun wenken bediend. Als zij jonge meisjes wilden, dan kregen zij jonge meisjes.
Met zachte stappen liep ze tussen de pratende mannen heen. “Pardon..” Haar hoge stem probeerde er een beetje tussen te komen terwijl ze het bier rond probeerde te brengen. Ook al was ze een duistere engel, soms wat het heerlijk om zich op aarde te begeven. Ze werkte en was hier tussen het meest duistere gebroed. Hun verlekkerde blikken op haar lichaam. Haar witte haren die mee deinden met haar passen en haar hemelsblauwe ogen die hun onschuld nog uit wisten te stralen. Haar act was goed, iedereen geloofde haar altijd. Mannen probeerden haar altijd mee te krijgen. Iedereen wilde haar wel ontmaagden, alsof dat nog nodig was. Dat wisten zij echter niet. “Vier bier.” Ze glimlachte lief en giechelde verlegen zodra er een hand over haar kont gleed. Ze zorgde dat ze rode wangen kreeg en nam wat afstand. “Succes meneer.” Ze beet op haar onderlip en liet hem achter. Ze voelde zijn opgewonden blik zich in haar rug boren terwijl hij naar haar billen keek. Rosalyn had hier een van haar favoriete plekken op aarde gevonden. Soms kwam ze en dan werkte ze hier. De herbergier had ze bedreigd, hij liet haar komen en gaan wanneer ze wilde en hield altijd haar onschuld vol. Hij had haar zelfs een vaste kamer hier gegeven die hij nooit verhuurde voor het geval ze ineens op kwam dagen. Haar verblijf was nooit zeker en wisselde altijd. Ze was soms in de echte onderwereld of gewoon ergens anders op de wereld maar soms ook in deze kroeg. Ze kon haar plezier hier vaak wel vinden en er kwamen zoveel soorten mensen dat ze zich nooit echt verveelde.
Het dienblad legde ze weer neer op de bar. “Vijf bier voor tafel 11 alsjeblieft.” Ze keek naar de man en hield haar hoofd iets schuin. “Volgens mij is het een goede avond Henry.” Ze keek rond. Dat ze hier mochten gokken had zeker geholpen. Het was op de meeste plaatsen verboden en zeker in de meeste herbergen, maar zoals gezegd was de Onderwereld niet hetzelfde. Al gauw kreeg Rosalyn haar vijf biertjes en ze tilde het dienblad weer op. De herberg was groter dan hij leek. Als je binnenkwam leek het op een simpele kroeg maar zijlangs en achter de bar waren ook nog allemaal tafels. Daar schaarden de meer duistere types zich. Mensen die zaken deden en niet gestoord wilden worden. Met kalme stappen en een lieve blik liep Rosalyn nu naar dat gedeelte. “Kijk eens mannen.” Zei ze liefjes en ze zette de glazen neer. “Geniet ervan.”
Met zachte stappen liep ze tussen de pratende mannen heen. “Pardon..” Haar hoge stem probeerde er een beetje tussen te komen terwijl ze het bier rond probeerde te brengen. Ook al was ze een duistere engel, soms wat het heerlijk om zich op aarde te begeven. Ze werkte en was hier tussen het meest duistere gebroed. Hun verlekkerde blikken op haar lichaam. Haar witte haren die mee deinden met haar passen en haar hemelsblauwe ogen die hun onschuld nog uit wisten te stralen. Haar act was goed, iedereen geloofde haar altijd. Mannen probeerden haar altijd mee te krijgen. Iedereen wilde haar wel ontmaagden, alsof dat nog nodig was. Dat wisten zij echter niet. “Vier bier.” Ze glimlachte lief en giechelde verlegen zodra er een hand over haar kont gleed. Ze zorgde dat ze rode wangen kreeg en nam wat afstand. “Succes meneer.” Ze beet op haar onderlip en liet hem achter. Ze voelde zijn opgewonden blik zich in haar rug boren terwijl hij naar haar billen keek. Rosalyn had hier een van haar favoriete plekken op aarde gevonden. Soms kwam ze en dan werkte ze hier. De herbergier had ze bedreigd, hij liet haar komen en gaan wanneer ze wilde en hield altijd haar onschuld vol. Hij had haar zelfs een vaste kamer hier gegeven die hij nooit verhuurde voor het geval ze ineens op kwam dagen. Haar verblijf was nooit zeker en wisselde altijd. Ze was soms in de echte onderwereld of gewoon ergens anders op de wereld maar soms ook in deze kroeg. Ze kon haar plezier hier vaak wel vinden en er kwamen zoveel soorten mensen dat ze zich nooit echt verveelde.
Het dienblad legde ze weer neer op de bar. “Vijf bier voor tafel 11 alsjeblieft.” Ze keek naar de man en hield haar hoofd iets schuin. “Volgens mij is het een goede avond Henry.” Ze keek rond. Dat ze hier mochten gokken had zeker geholpen. Het was op de meeste plaatsen verboden en zeker in de meeste herbergen, maar zoals gezegd was de Onderwereld niet hetzelfde. Al gauw kreeg Rosalyn haar vijf biertjes en ze tilde het dienblad weer op. De herberg was groter dan hij leek. Als je binnenkwam leek het op een simpele kroeg maar zijlangs en achter de bar waren ook nog allemaal tafels. Daar schaarden de meer duistere types zich. Mensen die zaken deden en niet gestoord wilden worden. Met kalme stappen en een lieve blik liep Rosalyn nu naar dat gedeelte. “Kijk eens mannen.” Zei ze liefjes en ze zette de glazen neer. “Geniet ervan.”