Post by Nicolette on Nov 29, 2016 9:26:55 GMT
Het stond haar niet aan. Dat hij zo deed. Het was irritant en onredelijk. Het maakte ook niets uit, hij verdween net zo hard als dat hij gekomen was. Reyna kon het allesbehalve waarderen. “Fijn.” Ze rolde even met haar ogen en was weggelopen van hem. “Volgens mij ben jij degene die beschoten werd, ik niet.” Ze keek niet op naar hem, bleef naar de kaart kijken. “Omdat ik ze betaal. Als iemand meer betaald dan is het zo over, geloof me.” Reyna volgde met haar vinger zachtjes de zee om hun route een beetje uit te kunnen stippelen. Om snel aan land te gaan was ze niet van plan. Integendeel, ze hadden nog genoeg voorraden om een tijd op zee te blijven.
Op het moment dat Vance de deur opende hoorde ze het geluid van buiten, de zee en haar mannen. Ze was gaan zitten achter haar bureau en had een potlood gepakt om de dingen een beetje af te tekenen. Tot het moment dat er een hand op haar kaart gelegd werd. Een paar seconden had ze nodig om zich in te houden waarna ze opkeek. Zijn lippen voelde ze op de hare en ze keek hem aan, glimlachte een beetje. “Dankje.” Zei ze rustig en ze keek hem aan.
“Ik wilde eigenlijk niet snel aan land maar de mannen hebben nu geld, dat zullen ze uit willen geven aan hoeren en drank. Misschien moet ik ze ook maar wel even ergens aan land laten gaan.” Mompelde de vrouw zachtjes en ze keek door haar rode haren een beetje naar de kaart. “Ik kan er gewoon niet goed tegen. Dit is mijn plek, mijn schip. Ik haat het om gecommandeerd te worden. Overheerst te worden en al helemaal om bedreigd te worden.” Ze schonk Vance een waarschuwende blik op het moment dat ze zei dat ze niet overheerst wilde worden, ze had nu geen behoefte aan een antwoord over wat er daarnet in het bed was gebeurd. “Dat telt niet mee.” Kwam er zachtjes uit. Diep zuchtte ze even en ging een beetje verzitten. Alles was nog gevoelig.
“Hoeren en drank, dat lijkt me het beste.” Ze knikte even en wees een klein eilandje aan. ‘Hier gaan we heen. Geef dat door aan Nemebe, erna kom je terug. Je moet een beetje gewassen worden.” Ze keek hem aan en stond erna op uit haar stoel om wat wijn voor zichzelf in te schenken. “Laat hem de mannen maar blij maken. Het zal ze vast goed doen.” Ze had het even nodig. Even de controle over iemand, bevelen uitdelen. Zij was de baas en ze wild zich ook zo voelen.
Op het moment dat Vance de deur opende hoorde ze het geluid van buiten, de zee en haar mannen. Ze was gaan zitten achter haar bureau en had een potlood gepakt om de dingen een beetje af te tekenen. Tot het moment dat er een hand op haar kaart gelegd werd. Een paar seconden had ze nodig om zich in te houden waarna ze opkeek. Zijn lippen voelde ze op de hare en ze keek hem aan, glimlachte een beetje. “Dankje.” Zei ze rustig en ze keek hem aan.
“Ik wilde eigenlijk niet snel aan land maar de mannen hebben nu geld, dat zullen ze uit willen geven aan hoeren en drank. Misschien moet ik ze ook maar wel even ergens aan land laten gaan.” Mompelde de vrouw zachtjes en ze keek door haar rode haren een beetje naar de kaart. “Ik kan er gewoon niet goed tegen. Dit is mijn plek, mijn schip. Ik haat het om gecommandeerd te worden. Overheerst te worden en al helemaal om bedreigd te worden.” Ze schonk Vance een waarschuwende blik op het moment dat ze zei dat ze niet overheerst wilde worden, ze had nu geen behoefte aan een antwoord over wat er daarnet in het bed was gebeurd. “Dat telt niet mee.” Kwam er zachtjes uit. Diep zuchtte ze even en ging een beetje verzitten. Alles was nog gevoelig.
“Hoeren en drank, dat lijkt me het beste.” Ze knikte even en wees een klein eilandje aan. ‘Hier gaan we heen. Geef dat door aan Nemebe, erna kom je terug. Je moet een beetje gewassen worden.” Ze keek hem aan en stond erna op uit haar stoel om wat wijn voor zichzelf in te schenken. “Laat hem de mannen maar blij maken. Het zal ze vast goed doen.” Ze had het even nodig. Even de controle over iemand, bevelen uitdelen. Zij was de baas en ze wild zich ook zo voelen.