Post by Coast on Sept 1, 2014 18:44:40 GMT
Wanneer Borderline een hinder word
'Borderline' betekent letterlijk 'grens'. Eerder werd gedacht dat deze stoornis zich tussen neurose (Wat zowel lichamelijk kan betekenen als het niet/slecht kunnen omgaan met situaties) en psychose (Een geestelijke stoornis) bevond. Inmiddels is de visie hierop gewijzigd maar is de naam blijven bestaan. Binnen de APA (American Psychiatric Association) word er over gedacht om de naam te veranderen naar bijvoorbeeld 'Emotieregulatiestoornis' (ERS) of een vergelijkbare naam, omdat de term Borderline niet duidelijk is.
Algemene Kenmerken
Twee Borderliners zijn niet hetzelfde. Er zijn verschillende niveaus in van leefbaar, naar heftig. Net als bij mensen zonder stoornis zijn hier extraverte personen (die zich op anderen richten en open zijn tegen anderen) maar ook introverte personen (Zij die alles voor zichzelf houden). Mogelijke kenmerken kunnen zijn:
De DSM-IV (301.83) definieert de borderline-persoonlijkheidsstoornis als een aanhoudend patroon van instabiele interpersoonlijke relaties, een instabiel zelfbeeld, instabiele emoties en een sterke impulsiviteit. De stoornis uit zich in de vroege volwassenheid in verschillende situaties.
In de ICD-10 (F60.3) wordt de emotioneel instabiele persoonlijkheidsstoornis vermeld die in twee typen is ingedeeld:
- Impulsief type (F60.30) - emotionele instabiliteit, slechte impulsbeheersing, emotionele uitbarstingen.
- Borderlinetype (F60.31) - emotionele instabiliteit, negatief zelfbeeld, gevoelens van leegte, instabiele relaties, verlatingsangst, zelfdestructief gedrag.
De omgang met mensen met deze persoonlijkheidsstoornis kan moeilijk zijn: een soms verstikkende toeneiging wordt vaak afgewisseld door (perioden van) absolute afwijzing. Dat kan van het ene op het andere moment gebeuren. Daarom geeft men sinds een paar jaar voorlichting aan ouders en andere naasten. Echter: bedrog en manipulatie komen regelmatig voor. Als dit door ouders of verzorgers in stand wordt gehouden biedt dat minder kansen om te genezen, ook al zou dat mogelijk kunnen zijn. Met andere woorden: men dient de grenzen duidelijk te stellen, en deze mensen ook geen kans te geven te gaan vermijden wanneer het hen maar goed uitkomt. Men loopt al te graag van de verantwoording weg en gebruikt anderen letterlijk om hun zaken op te (doen) knappen. Daarnaast heeft een borderliner veel behoefte aan begrip en toewijding, omdat veel van hen geen goede hechting hebben leren maken met hun verzorgers (vaak de ouders) tijdens hun jeugd.
'Borderline' betekent letterlijk 'grens'. Eerder werd gedacht dat deze stoornis zich tussen neurose (Wat zowel lichamelijk kan betekenen als het niet/slecht kunnen omgaan met situaties) en psychose (Een geestelijke stoornis) bevond. Inmiddels is de visie hierop gewijzigd maar is de naam blijven bestaan. Binnen de APA (American Psychiatric Association) word er over gedacht om de naam te veranderen naar bijvoorbeeld 'Emotieregulatiestoornis' (ERS) of een vergelijkbare naam, omdat de term Borderline niet duidelijk is.
Algemene Kenmerken
Twee Borderliners zijn niet hetzelfde. Er zijn verschillende niveaus in van leefbaar, naar heftig. Net als bij mensen zonder stoornis zijn hier extraverte personen (die zich op anderen richten en open zijn tegen anderen) maar ook introverte personen (Zij die alles voor zichzelf houden). Mogelijke kenmerken kunnen zijn:
- Iemand met Borderline heeft vaak een laag gevoel van eigenwaarde
- Het lage gevoel van eigenwaarde leidt soms tot zelfbeschadigend gedrag (automutilatie, bijvoorbeeld zichzelf bewust snijden of branden), soms ook in combinatie met manipulatie (Als je het niet doet snijd ik mezelf) - Een borderliner heeft vak een sterke neiging tot extreme (voor)oordelen. Bijvoorbeeld: in relaties met vrienden en/of partner is het vaak ales of niets - vaak eerst alles, en daarna plotseling niets meer
- Soms treed er dissociatie (geen aandacht bij de omgeving meer hebben) op: mensen met borderline kunnen af en toe weg zijn, voor een bepaalde tijd niet meer in de realiteit. Voor hen lijkt het dan alsof zij zichzelf in een film zien acteren. Dissociatie is een vluchtmechanisme om de emoties onder controle te houden. Het gebeurt meestal als de stress te veel word.
- Veel mensen leven met de angst om verlaten te worden
- Zelfs in een groep met mensen kan een borderliner zichzelf alleen voelen
- Borderline kan ook samen gaan met kortdurende psychoses (In deze zin word krankzinnigheid bedoeld)
De DSM-IV (301.83) definieert de borderline-persoonlijkheidsstoornis als een aanhoudend patroon van instabiele interpersoonlijke relaties, een instabiel zelfbeeld, instabiele emoties en een sterke impulsiviteit. De stoornis uit zich in de vroege volwassenheid in verschillende situaties.
In de ICD-10 (F60.3) wordt de emotioneel instabiele persoonlijkheidsstoornis vermeld die in twee typen is ingedeeld:
- Impulsief type (F60.30) - emotionele instabiliteit, slechte impulsbeheersing, emotionele uitbarstingen.
- Borderlinetype (F60.31) - emotionele instabiliteit, negatief zelfbeeld, gevoelens van leegte, instabiele relaties, verlatingsangst, zelfdestructief gedrag.
De omgang met mensen met deze persoonlijkheidsstoornis kan moeilijk zijn: een soms verstikkende toeneiging wordt vaak afgewisseld door (perioden van) absolute afwijzing. Dat kan van het ene op het andere moment gebeuren. Daarom geeft men sinds een paar jaar voorlichting aan ouders en andere naasten. Echter: bedrog en manipulatie komen regelmatig voor. Als dit door ouders of verzorgers in stand wordt gehouden biedt dat minder kansen om te genezen, ook al zou dat mogelijk kunnen zijn. Met andere woorden: men dient de grenzen duidelijk te stellen, en deze mensen ook geen kans te geven te gaan vermijden wanneer het hen maar goed uitkomt. Men loopt al te graag van de verantwoording weg en gebruikt anderen letterlijk om hun zaken op te (doen) knappen. Daarnaast heeft een borderliner veel behoefte aan begrip en toewijding, omdat veel van hen geen goede hechting hebben leren maken met hun verzorgers (vaak de ouders) tijdens hun jeugd.