Post by Nicolette on May 14, 2016 11:22:06 GMT
Hij wist het precies, hoe hij haar moest laten verlangen en laten genieten. Ze hoorden bij elkaar en dat wist ze nu helemaal zeker. Zijn continue gegrom, zijn gekreun.. Het was heerlijk. Zijn hoogtepunt, de luide kreun die ze hoorde deed haar sidderen van genot. Het voelde heerlijk, dat ze hem dit genot kon geven. Trots voelde ze zelfs een beetje, ze kon het nog echt. Genietend sloot ze haar ogen en kuste hem toen ze zijn lippen voelde. Zijn kus was teder en lief, het liet haar haar ogen openen toen het klaar was en liefdevol glimlachte ze terug. Bewoog langzaam haar armen waardoor ze ietwat kreunde. Die beweging was ze niet gewend na de houding waarin ze gelegen had.
Tevreden was ze bij hem blijven liggen en genoot van de stilte. Het geknetter van het vuur dat net tussen hun was opgelaaid. Reyna bekeek rustig hoe hij zich aankleedde en pakte haar ondergoed van zijn vinger en deed het aan. “Een beetje.” Reyna kwam ook overeind en zat rustig terwijl ze hem bekeek. “Mijn honger is eigenlijk onstilbaar, maar het kan er wel even op teren voor nu.” Zachtjes kuste ze mee en knikte. Ze wist dat hij naar James zou gaan en ze zou het toestaan maar niet alles. Het was nog altijd haar bemanning.
Op het moment dat James de deur sloot kwam ze overeind. Reyna deed gauw haar broek aan en haar blouse. Haar korset en laarzen liet ze voor wat het was. Wel deed ze haar riem om met haar degens. Zacht opende de deur, liet stil naar het ruim. Ze wist dat ze onhoorbaar kon lopen en stil luisterde ze naar de man die haar hart gestolen had. Zachtjes beet ze op haar onderlip. Het spreken over de seks gaf haar wat rode wangen en ze keek even naar hem. Ze hoorde hoe de deur open ging. James had gelachen om Vance, het maakte hem niet echt uit. “Ze heeft genoten.. Absoluut.”
James werd tegen de tralies gedrukt en kreunde even. Hij keek naar Vance en gromde zachtjes. De degen drukte tegen zijn keel, hij bloedde er iets door en keek naar Vance. “Oh.. Ik wist het wel..” Zijn grijns werd breder.
Langzaam liep Reyna verder, op blote voeten liep ze naar de tralies toe en nam deze zachtjes vast. Ze zag er uit als seks.. Haar rode haren zaten wild, haar groene ogen bekeken de twee mannen. “Laat hem los Vance..” Ze kwam de cel in en liep naar James toe. Ook al was ze kleiner, ze oogde groter. Snel haalde ze uit. Niet met de vlakke hand maar met haar vuist. Ze raakte James vol in zijn gezicht en hoorde zijn neus kraken. “Ik vind het heel lief hoor, je bescherming.. Ik hou ook van jou.” Ze streelde even de arm van Vance. “Maar hem dood maken is zo saai. Ik weet iets veel leukers.” Reyna kwam dichterbij James. Zachtjes streelde ze zijn wang en boog naar zijn oor. Ze fluisterde iets in en zacht smeekte hij. “Nee.. Nee alstublieft.” Met een gemene twinkeling keek ze naar hem. “Ik heb geen medelijden met jou James.. Je bent walgelijk maar je mag leven. Ik laat Nemebe zo even bij je.” Ze draaide zich om en pakte een nieuw touw. Kalm pakte ze zijn pols en hoewel hij wat tegenstribbelde gaf ze hem nog een klap. Zijn beide armen bond ze aan de tralies en ook zijn benen bond ze vast. Tevreden keek ze naar haar werk. “Goed, we kunnen gaan.”
Reyna nam de hand van Vance vast en trok hem mee. Rustig liep ze weg van de cellen naar haar eigen kamer toe. Ze liet Nemebe bij James en glimlachte even. De man zou niets meer met vrouwen kunnen doen. Dat vond ze een veel gepastere straf. “Hij weet welke straf hierop staat en dat is niet de dood.” Rustig pakte ze haar sleutel en opende haar eigen kamer voor Vance. “Nou.. Hier woon ik dus.”
Tevreden was ze bij hem blijven liggen en genoot van de stilte. Het geknetter van het vuur dat net tussen hun was opgelaaid. Reyna bekeek rustig hoe hij zich aankleedde en pakte haar ondergoed van zijn vinger en deed het aan. “Een beetje.” Reyna kwam ook overeind en zat rustig terwijl ze hem bekeek. “Mijn honger is eigenlijk onstilbaar, maar het kan er wel even op teren voor nu.” Zachtjes kuste ze mee en knikte. Ze wist dat hij naar James zou gaan en ze zou het toestaan maar niet alles. Het was nog altijd haar bemanning.
Op het moment dat James de deur sloot kwam ze overeind. Reyna deed gauw haar broek aan en haar blouse. Haar korset en laarzen liet ze voor wat het was. Wel deed ze haar riem om met haar degens. Zacht opende de deur, liet stil naar het ruim. Ze wist dat ze onhoorbaar kon lopen en stil luisterde ze naar de man die haar hart gestolen had. Zachtjes beet ze op haar onderlip. Het spreken over de seks gaf haar wat rode wangen en ze keek even naar hem. Ze hoorde hoe de deur open ging. James had gelachen om Vance, het maakte hem niet echt uit. “Ze heeft genoten.. Absoluut.”
James werd tegen de tralies gedrukt en kreunde even. Hij keek naar Vance en gromde zachtjes. De degen drukte tegen zijn keel, hij bloedde er iets door en keek naar Vance. “Oh.. Ik wist het wel..” Zijn grijns werd breder.
Langzaam liep Reyna verder, op blote voeten liep ze naar de tralies toe en nam deze zachtjes vast. Ze zag er uit als seks.. Haar rode haren zaten wild, haar groene ogen bekeken de twee mannen. “Laat hem los Vance..” Ze kwam de cel in en liep naar James toe. Ook al was ze kleiner, ze oogde groter. Snel haalde ze uit. Niet met de vlakke hand maar met haar vuist. Ze raakte James vol in zijn gezicht en hoorde zijn neus kraken. “Ik vind het heel lief hoor, je bescherming.. Ik hou ook van jou.” Ze streelde even de arm van Vance. “Maar hem dood maken is zo saai. Ik weet iets veel leukers.” Reyna kwam dichterbij James. Zachtjes streelde ze zijn wang en boog naar zijn oor. Ze fluisterde iets in en zacht smeekte hij. “Nee.. Nee alstublieft.” Met een gemene twinkeling keek ze naar hem. “Ik heb geen medelijden met jou James.. Je bent walgelijk maar je mag leven. Ik laat Nemebe zo even bij je.” Ze draaide zich om en pakte een nieuw touw. Kalm pakte ze zijn pols en hoewel hij wat tegenstribbelde gaf ze hem nog een klap. Zijn beide armen bond ze aan de tralies en ook zijn benen bond ze vast. Tevreden keek ze naar haar werk. “Goed, we kunnen gaan.”
Reyna nam de hand van Vance vast en trok hem mee. Rustig liep ze weg van de cellen naar haar eigen kamer toe. Ze liet Nemebe bij James en glimlachte even. De man zou niets meer met vrouwen kunnen doen. Dat vond ze een veel gepastere straf. “Hij weet welke straf hierop staat en dat is niet de dood.” Rustig pakte ze haar sleutel en opende haar eigen kamer voor Vance. “Nou.. Hier woon ik dus.”