Post by Nicolette on Jan 18, 2017 8:57:52 GMT
“Gelukkig maar, anders was al die ellende voor niets geweest.” Hij kuste haar nog even op haar haren en glimlachte haar toe. “Nee inderdaad en jou ook niet maar dat wist ik al.” Voegde hij er zachtjes aan toe. Haar lach vond hij een zeer fijn geluid, zeker in deze situatie. Hij keek een beetje naar de elementals die langzaam allemaal verdwenen. Hij grinnikte even om haar woorden en keek naar Sheryna. “Nee maar jij was goed bedekt.” Antwoordde hij lachend en hij keek naar haar. Ze was mooi, soms magisch. Hij kon erg genieten van haar aanzicht en met een glimlach keek hij toe hoe ze uit het water stapte en een jurk van sneeuw op haar lichaam geplakt zat. “Kon ik dat maar.’ Mijmerde hij met een gespeelde jaloerse stem. Hij keek haar grijnzend an en schonk haar even een knipoogje. Nu was hij echter wel de enige die nog naakt zat hier.
“Ik durf wel een stuk door het bos te lopen hoor, dan verander ik gewoon.” Antwoordde hij lachend en hij keek naar haar. Het was fijn dat ze nog bij hem was, dat ze samen verder konden en dat de anderen haar hopelijk nu ook met rust zouden laten. Rafael was opgestaan en had zich even uitgerekt. Geschrokken keek hij om naar Rick. Een diepe grom kwam uit zijn keel terwijl hij naar de man keek. Gelukkig nam Sheryna al maatregelen, anders had hij met de blote handen zijn nek wel omgedraaid. Zonder medelijden keek hij toe hoe de man stierf en zijn blik gleed naar Sheryna. Met een grijns trok hij haar tegen zich aan en zoende haar. “De grootste eikel die ik ken.” Mompelde hij vervolgens zacht tegen haar lippen aan.
Pas na even liet hij haar los en keek naar haar. “Laten we maar gaan schoonheid, voordat iemand onze motoren weg jat want dan zijn ze nog niet jarig.” Hij hield haar hand vast en nam haar met zich mee. Het pad van bloed wilde hij niet volgen maar zijn instincten gaven hun een andere weg. Zijn naaktheid deed hem niet veel, hij was het gewend om naakt door de bossen te struinen. “Maar je moet wel alleen vanaf de bosrand even kleding voor me halen. Zo dol op naaktloperij ben ik nou ook weer niet.” Hij keek even opzij naar Sheryna en grijnsde naar haar. Ze liet hem alles wat er gebeurd was even vergeten en dat was goed. Dat was wat ze nodig hadden om wel gewoon weer verder te kunnen. Ze moesten niet blijven hangen in wat er gebeurd was, ze moesten door. Zij was bevrijd van de elementals en hij had hun respect. Nu konden ze eindelijk doorreizen naar een echte stad en een beetje van het leven gaan proeven.
“Ik durf wel een stuk door het bos te lopen hoor, dan verander ik gewoon.” Antwoordde hij lachend en hij keek naar haar. Het was fijn dat ze nog bij hem was, dat ze samen verder konden en dat de anderen haar hopelijk nu ook met rust zouden laten. Rafael was opgestaan en had zich even uitgerekt. Geschrokken keek hij om naar Rick. Een diepe grom kwam uit zijn keel terwijl hij naar de man keek. Gelukkig nam Sheryna al maatregelen, anders had hij met de blote handen zijn nek wel omgedraaid. Zonder medelijden keek hij toe hoe de man stierf en zijn blik gleed naar Sheryna. Met een grijns trok hij haar tegen zich aan en zoende haar. “De grootste eikel die ik ken.” Mompelde hij vervolgens zacht tegen haar lippen aan.
Pas na even liet hij haar los en keek naar haar. “Laten we maar gaan schoonheid, voordat iemand onze motoren weg jat want dan zijn ze nog niet jarig.” Hij hield haar hand vast en nam haar met zich mee. Het pad van bloed wilde hij niet volgen maar zijn instincten gaven hun een andere weg. Zijn naaktheid deed hem niet veel, hij was het gewend om naakt door de bossen te struinen. “Maar je moet wel alleen vanaf de bosrand even kleding voor me halen. Zo dol op naaktloperij ben ik nou ook weer niet.” Hij keek even opzij naar Sheryna en grijnsde naar haar. Ze liet hem alles wat er gebeurd was even vergeten en dat was goed. Dat was wat ze nodig hadden om wel gewoon weer verder te kunnen. Ze moesten niet blijven hangen in wat er gebeurd was, ze moesten door. Zij was bevrijd van de elementals en hij had hun respect. Nu konden ze eindelijk doorreizen naar een echte stad en een beetje van het leven gaan proeven.