Post by Nicolette on Jan 17, 2017 10:23:18 GMT
Een zacht gegrinnik kon ze niet tegenhouden, ze moest hem dan ook wel gelijk geven, po sommige vlakken was hij niet totaal hopeloos. Het tegendeel zelfs, dat had hij wel bewezen. “Slaapkamergeheimen ja? Welke dan?” Ze fronste een beetje en keek hem aan waarna ze breed grijnsde. Hij was uitdagend en speels, ze kon er zo ontzettend van genieten dat ze alles wat er gebeurd was wel even weer kon vergeten. “Maar hier wel, hoewel ik er ook van geniet om je zonder kleding te zien. Je bent een prachtexemplaar van een man.” Ze schonk hem een knipoogje. Het was dan ook niet gelogen. Hij was knap en bovendien keek ze graag naar hem. Hij gaf haar niet vaak tijd om hem te bekijken als ze bezig waren maar als het even kon. Reyna waardeerde schoonheid en liefde natuurlijk boven alles, ondanks haar verandering was dat nooit veranderd.
Het kneepje in haar hand liet haar weer opkijken naar hem. Zijn lach was wat aanstekelijk en ze moest er breed door glimlachen. ‘Vooruit, omdat jij het bent.” Antwoordde ze hem terwijl ze rustig verder liep. Ze bekeek de winkeltjes en verschillende kraampjes die her en der stonden. Ze genoot van de drukte, de mensen. Alles eraan vond ze heerlijk. Mensen die hun leven leidden en genoten van de manier waarop. “Je handen vol aan mij? Nou vind ik wel dat je overdrijft hoor, je hebt nog niet eens je best gedaan.” Lachend keek ze naar hem en kuste mee. Ze stond in zijn armen en hield hem even vast, voelde hoe hij in haar lip beet en grijnsde. “Ik ben heel benieuwd.’ Antwoordde ze en ze keek op naar hem. Ze waren een verliefd koppel en van haar mocht de hele stad het weten.
Ze werd weer los gelaten en liep rustig met hem mee richting het schip waarna ze stopten. Ze fronste een beetje. ‘Oké?” Er klonk een vragende toon door haar stem en ze bekeek hem even. Hij liep naar de schaduwen en ze liep wat meer naar de zijkant van de straat. Bekeek een kraampje met wat sieraden tot hij heel snel al weer terug was. “Is goed.” Ze glimlachte liefjes naar hem. ‘Je favoriete plek? Is dat wel handig?” Vroeg ze rustig even en ze bekeek Vance tot hij haar hand vast nam. “Wat voor vaardigheid?” Hij sprak in raadsels en ongeduldig als ze was kon ze daar niet altijd tegen.
Snel werd ze al meegetrokken naar de schaduwen en klom met hem omhoog, het was een vreemde gewaarwording. Om hen heen leek alles veel trager te gaan en Reyna keek rond, naar de mensen die steeds wat kleiner werden tot ze ineens boven waren. Ze stonden op het dak en stil keek ze naar hem. “Ik had.. Dat was..” Even kwam ze niet uit haar woorden, keek in zijn ogen en slikte. “Het was gek, maar niet verkeerd.” Bekende ze en zodra hij haar los liet keek ze rond.
De straten waren veel meer zichtbaar en de mensen kleiner. Zo had ze het nooit bekeken, ze liep altijd rond om niet op te vallen. Ja.. Era’s geleden als godin bekeek ze veel van boven en mengde ze zich zelden tussen de mensen. Als het moest en vaak nog ongezien ook. “Nee ik ben enkel heel benieuwd naar wat we dan gaan doen?” Ze glimlachte hem even toe en keek een beetje rond. Haar stabiliteit had ze al vlug gevonden, ze was een schip gewend dus een dak was geen enkel probleem.
Reyna draaide wat rond, kijkend naar de stad en ze eindigde uiteindelijk toch weer met het uitzicht naar de zee. Een kleine glimlach speelde rond haar lippen. Waar zouden ze hierna eens heen gaan? Zou Xeres hun weer lastig vallen? Zachtjes gleed haar hand door haar haren en nam zonder te kijken de blonde lok vast. Zou Ares haar lastig vallen? Die gedachte maakte haar nog nerveuzer. Kort bad ze tot Zeus, hoewel ook hij zich niet meer met de andere bemoeide bad ze altijd tot de andere goden in haar mensengedaante, waarom zou ze het ook niet doen? Nu bad ze tot hem als Aphrodite, als een godin, dat hij Ares weg moest houden bij ze.
“Het is wel mooi zo van hierboven..”
Het kneepje in haar hand liet haar weer opkijken naar hem. Zijn lach was wat aanstekelijk en ze moest er breed door glimlachen. ‘Vooruit, omdat jij het bent.” Antwoordde ze hem terwijl ze rustig verder liep. Ze bekeek de winkeltjes en verschillende kraampjes die her en der stonden. Ze genoot van de drukte, de mensen. Alles eraan vond ze heerlijk. Mensen die hun leven leidden en genoten van de manier waarop. “Je handen vol aan mij? Nou vind ik wel dat je overdrijft hoor, je hebt nog niet eens je best gedaan.” Lachend keek ze naar hem en kuste mee. Ze stond in zijn armen en hield hem even vast, voelde hoe hij in haar lip beet en grijnsde. “Ik ben heel benieuwd.’ Antwoordde ze en ze keek op naar hem. Ze waren een verliefd koppel en van haar mocht de hele stad het weten.
Ze werd weer los gelaten en liep rustig met hem mee richting het schip waarna ze stopten. Ze fronste een beetje. ‘Oké?” Er klonk een vragende toon door haar stem en ze bekeek hem even. Hij liep naar de schaduwen en ze liep wat meer naar de zijkant van de straat. Bekeek een kraampje met wat sieraden tot hij heel snel al weer terug was. “Is goed.” Ze glimlachte liefjes naar hem. ‘Je favoriete plek? Is dat wel handig?” Vroeg ze rustig even en ze bekeek Vance tot hij haar hand vast nam. “Wat voor vaardigheid?” Hij sprak in raadsels en ongeduldig als ze was kon ze daar niet altijd tegen.
Snel werd ze al meegetrokken naar de schaduwen en klom met hem omhoog, het was een vreemde gewaarwording. Om hen heen leek alles veel trager te gaan en Reyna keek rond, naar de mensen die steeds wat kleiner werden tot ze ineens boven waren. Ze stonden op het dak en stil keek ze naar hem. “Ik had.. Dat was..” Even kwam ze niet uit haar woorden, keek in zijn ogen en slikte. “Het was gek, maar niet verkeerd.” Bekende ze en zodra hij haar los liet keek ze rond.
De straten waren veel meer zichtbaar en de mensen kleiner. Zo had ze het nooit bekeken, ze liep altijd rond om niet op te vallen. Ja.. Era’s geleden als godin bekeek ze veel van boven en mengde ze zich zelden tussen de mensen. Als het moest en vaak nog ongezien ook. “Nee ik ben enkel heel benieuwd naar wat we dan gaan doen?” Ze glimlachte hem even toe en keek een beetje rond. Haar stabiliteit had ze al vlug gevonden, ze was een schip gewend dus een dak was geen enkel probleem.
Reyna draaide wat rond, kijkend naar de stad en ze eindigde uiteindelijk toch weer met het uitzicht naar de zee. Een kleine glimlach speelde rond haar lippen. Waar zouden ze hierna eens heen gaan? Zou Xeres hun weer lastig vallen? Zachtjes gleed haar hand door haar haren en nam zonder te kijken de blonde lok vast. Zou Ares haar lastig vallen? Die gedachte maakte haar nog nerveuzer. Kort bad ze tot Zeus, hoewel ook hij zich niet meer met de andere bemoeide bad ze altijd tot de andere goden in haar mensengedaante, waarom zou ze het ook niet doen? Nu bad ze tot hem als Aphrodite, als een godin, dat hij Ares weg moest houden bij ze.
“Het is wel mooi zo van hierboven..”